پزشک سایت

پزشک سایت

سه شنبه, آذر ۱۳, ۱۴۰۳

پزشک سایت - راهنمای شما در مسیر سلامت و بهبود، با اطلاعات جامع پزشکی و مقاله های تخصصی

در تماس باشید

پزشکی

نقش مارمولک‌ها در شناسایی تومور پانکراس

نقش مارمولک‌ها در شناسایی تومور پانکراس

نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که مکملی از بزاق مارمولک می‌تواند شناسایی برخی تومورها در پانکراس را آسان‌تر کند.

شناسایی انسولینوماها که تومورهایی خوش‌خیم هستند، با استفاده از روش‌های تصویربرداری کنونی دشوار است اما طبق گزارشی که محققان در شماره اکتبر مجله پزشکی هسته‌ای منتشر کرده‌اند، نوع جدیدی از اسکن PET توانسته است با استفاده از یک نوع پروتئین تغییریافته که در بزاق مارمولک جیلا یافت می‌شود، به‌عنوان ردیاب رادیواکتیو، این تومورها را در ۹۵درصد موارد تأییدشده شناسایی کند.

تیم تحقیق دریافت که اسکن‌های PET فعلی برای شناسایی چنین تومورهایی تنها ۶۵ درصد موفقیت داشته‌اند.

یکی از وظایف اصلی پانکراس، تولید انسولین است؛ هورمونی که سطح قند خون را کنترل می‌کند.

این وظیفه به‌عهده سلول‌های تخصصی به‌نام سلول‌های بتاست اما گاهی اوقات این سلول‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند و انسولینوماها را تشکیل می‌دهند.

این تومورها نادر هستند و تنها ۱ تا ۴ نفر از هر یک‌میلیون نفر در سال به آن مبتلا می‌شوند اما این تومور برای کسانی که دچار آن هستند، بسیار ناتوان‌کننده است.

اگر پزشکان بتوانند تومورها را پیدا کنند، برداشتن آنها به‌وسیله جراحی بیماران را درمان می‌کند و به آنها اجازه می‌دهد زندگی عادی داشته باشند اما پیدا کردن انسولینوماها دشوار است.

روش‌های کنونی برای شناسایی آنها شامل اسکن‌های CT و MRI و همچنین اسکن‌های PET است که برای یافتن تومورهای بدخیم پانکراس استفاده می‌شود اما همیشه نمی‌تواند انسولینوماهای بسیار کوچک را شناسایی کند.

اکنون به مارمولک جیلا می‌رسیم؛ موجودی که در بیابان‌های جنوب غربی ایالات متحده یافت می‌شود.

یکی از پروتئین‌های موجود در بزاق آن، به‌نام اگزندین‌ـ‌۴، در آزمایشگاه تولید و برای درمان دیابت استفاده می‌شود.

این پروتئین می‌تواند به گیرنده‌های پانکراس به‌نام GLP1Rs متصل شود و آنها را فعال کند و باعث تولید بیشتر انسولین شود.

اندکی پس از موفقیت آن در درمان دیابت، دانشمندان در اواسط دهه ۲۰۰۰ متوجه شدند که انسولینوماها، که معمولاً توده‌ای از سلول‌های بتا هستند، همچنین حاوی مقدار زیادی GLP1Rs هستند و این امر اگزندین‌ـ‌۴ را به یک گزینه جذاب برای کمک به شناسایی این تومورهای مزاحم تبدیل کرده است.

مطالعات اولیه نشان داد که اگزندین‌ـ‌۴ همراه با یک مولکول رادیواکتیو می‌تواند در اسکن‌های PET برای تشخیص انسولینوما در افراد استفاده شود اما تزریق مقادیر زیاد آن باعث بروز برخی عوارض جانبی مانند تهوع، سردرد و حتی کاهش قند خون می‌شود.

در یک مطالعه جدید، مارتین گوتاردت، پژوهشگر پزشکی هسته‌ای و تیمش، مولکول دیگری را اضافه کردند تا به تثبیت بیشتر اگزندین‌ـ‌۴ رادیواکتیو کمک کند،
این کار باعث شد دانشمندان اطمینان پیدا کنند که حتی مقادیر کم از اگزندین‌ـ‌۴ اصلاح‌شده نیز فعالیت رادیواکتیویته بالایی را نشان دهد؛ بنابراین پزشکان می‌توانستند مقدار کمتری از آن را به بیماران تزریق کنند و در نتیجه عوارض جانبی کمتری داشته باشند.

محققان در آزمایش جدیدی برای اثبات ادعای خود، ۶۹ نفر را که به‌عنوان مبتلا به قند خون پایین ناشی از انسولین اضافی تشخیص داده شده بودند، مورد بررسی قرار دادند.

هر یک از آن‌ها تحت تمام آزمایش‌های تصویربرداری استاندارد و همچنین اسکن PET اگزندین‌ـ‌۴ جدید قرار گرفتند که منجر به انجام عمل جراحی برای ۵۳ نفر به‌منظور حذف تومورهای مشکوک شد.

از میان این ۵۳ مورد تأییدشده، تومور در ۵۰ مورد از اسکن‌های PET اگزندین‌ـ‌۴ مشاهده شد در حالی که تنها در ۳۵ مورد از اسکن‌های PET استاندارد دیده شد. در هفت مورد، اسکن‌های اگزندین‌ـ‌۴ انسولینوماها را شناسایی کردند در حالی که تصویربرداری استاندارد PET ،CT و MRI هیچ چیزی را نشان نداد.

گوتاردت و تیمش اکنون به‌روی کمک به سایر آزمایشگاه‌ها و بیمارستان‌ها برای راه‌اندازی این تکنیک متمرکز شده‌اند. او می‌گوید: ما می‌خواهیم این فناوری را گسترش دهیم، همه باید بتوانند از آن استفاده کنند، زیرا واقعاً به بیماران کمک می‌کند.

نظر شما در مورد این مطلب چیست ؟

با کلیک بر روی یکی از ستاره ها از ۱ تا ۵ امتیاز دهید :

امتیاز : / ۵. تعداد نظر :

هیچ نظری داده نشده است .

اشتراک گذاری:
img
نویسنده

زهرا ق

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. زمینه‌های مورد نیاز مشخص شده‌اند.