دندان در آوردن به احتمال زیاد اولین مساله دهانی پس از تولد است که والدین با آن رو به رو می شوند و در طی مشاوره پیش از بارداری باید در مورد زمان و ترتیب رویش دندان ها صحبت شود.
تنوع در این موارد شایع است و مکررا سبب اضطراب والدین می شود؛ در بیشتر کودکان، پیش از رویش دندان های شیری، ترشح بزاق افزایش می یابد و کودک تمایل به بردن دست و انگشتان خود به داخل دهان دارد.
رویش دندان ها پدیده ای طبیعی است که معمولا با مشکلات ناچیز یا بدون مشکل رخ می دهد؛ با این وجود، برخی از نوزادان علائمی از اختلال سیستمیک شامل افزایش اندک درجه حرارت بدن، اسهال، دهیدراتاسیون(کم آبی بدن)، افزایش بزاق، بثورات پوستی و اختلالات معده ای – روده ای را نشان می دهند.
مصرف مایعات بیشتر، ضد درد غیر آسپرینی و اعمال تسکینی شامل استفاده از حلقه های دندانی برای سرد نگهداشتن و فشردن آن بر روی نواحی متاثر، به طور معمول از علائم آن کاسته و باعث راحتی بیشتر نوزاد خواهد شد.
با توجه به اینکه رویش دندان یک فرآیند فیزیولوژیک طبیعی است، ارتباط دادن آن به تب و اختلالات سیستمیک قابل توجیه نیست؛ تب و یا عفونت دستگاه تنفسی در طول این دوره زمانی، به جای مرتبط بودن با رویش دندان، باید تصادفی در نظر گرفته شود.
التهاب بافت های لثه پیش از ظهور کامل تاج دندان، ممکن است موجب شرایط موقت دردناکی شود که در عرض چند روز فروکش کند؛ جراحی حذف بافت پوشاننده دندان برای تسهیل رویش، ضرورتی ندارد؛ اگر کودک دچار مشکل مختصری شود، والدین برای کمک به تسکین ناراحتی، می توانند در ناحیه دندان در حال رویش، لثه را با انگشت تمیز و مرطوب، ماساژ دهند.
همچنین کودک می تواند پارچه تمیز مرطوب با آب سرد را تحت نظارت مستقیم والدین بمکد یا بجود؛ یک دندان گیر با اندازه مناسب و بدون مایع نیز توصیه می شود؛ هر نوع داروی ضد درد موضعی یا سیستمیک نباید بدون مشورت با متخصص کودکان یا دندانپزشک به کار برده شود.
نویسنده
ارسال نظر