اِنَشک، گیاهی فصلی از تیره لاله‌ها در کوه‌های لرستان، با طبع گرم و کاربردهای سنتی در تسکین دردهای مفصلی و رماتیسم شناخته شده است. برگ‌های جوان این گیاه به‌صورت خام یا چاشنی در غذا و حتی دوغ مصرف می‌شوند و در فرهنگ طب سنتی این منطقه محبوبیت خاصی دارند۔
اِنَشک، گیاهی فصلی و بومی استان لرستان است که در میان مردم محلی به‌عنوان بخشی از سبک‌زندگی روزمره و درمان سنتی شناخته می‌شود. این گیاه که بیشتر در فصل تابستان رشد می‌کند، به باور محلی‌ها دارای طبعی گرم است و از برگ‌ها و پیاز آن برای تسکین دردهای مفصلی استفاده می‌شود.
ویژگی‌ها و مصارف سنتی اِنَشک:
مصرف خوراکی: برگ‌های جوان آن قبل از گل‌دهی به‌صورت خام در سالاد یا همراه غذا استفاده شده و حتی ریزشده در دوغ ریخته می‌شود.
استفاده خشک‌شده: پس از خشک شدن، برگ‌ها به‌عنوان چاشنی غذا استفاده می‌گردند، که علاوه‌بر طعم‌دهی، خواص درمانی دارند۔
تأثیر بر رماتیسم: افراد بومی لرستان از این گیاه برای تسکین دردهای مفصلی و رماتیسم بهره می‌برند، با استناد به تجارب شفاهی و حکایات طب سنتی۔
طبیعت درمانی: از آن‌جا که این گیاه از تیره‌ی لاله‌هاست و طبیعت گرمی دارد، محلی‌ها آن را درمانی مناسب برای سرماخوردگی و مشکلات مفصلی تلقی می‌کنند
جمع‌بندی:
اِنَشک، این سبزی بومی و کمتر شناخته‌شده، جلوه‌ای از حکمت طب سنتی منطقه‌ای ایران است. کاربردهای ساده و محلی آن در درمان دردهای مفصلی و رماتیسم، همراه با طبع گرم و دلپذیرش، آن را به گزینه‌ای جذاب برای پرداختن به طبیعت‌درمانی ایرانی تبدیل کرده است. افزون بر این، مصرف خوراکی اِنَشک در اشکال متنوع، جذابیت تغذیه‌ای و درمانی آن را دوچندان می‌کند.
نویسنده
زهرا ق
ارسال نظر