در پژوهشی نو، محققان پروتئین‌های اختصاصی سلولی را در مایع چشم شناسایی کرده‌اند و از هوش مصنوعی برای تعیین اینکه کدام پروتئین‌ها پیری را در بیماری‌های خاص تسریع می‌کنند، استفاده کردند. درک منشأء سلولی این پروتئین‌های محرک بیماری ممکن است به درمان‌های دقیق و آزمایش‌های بالینی آگاهانه‌تر منجر شود.
تجزیه و تحلیل سلول‌ها بخش مهمی از درک مکانیسم‌های بیماری است. با این حال، در اندام‌هایی که بازسازی ندارند، مانند چشم، نمونه‌برداری از بافت به دلیل آسیبی که ایجاد می‌کند، غیرعملی است. بنابراین، محققان باید دنیال راه‌های تازه باشند.
محققان پزشکی استنفورد برای همین منظور، تکنیکی را برای بررسی پروتئین‌های سلولی خاص موجود در زلالیه توسعه داده‌اند. زلالیه مایع مغذی داخل قسمت جلوی چشم است. با این بررسی تازه و استفاده از هوش مصنوعی، در واقع «سن چشم» فرد و چگونگی تأثیر بیماری بر آن مشخص می‌شود.
محققان زلالیه را از ۴۶ بیمار سالم جمع‌آوری کردند تا مشخص کنند چه پروتئینی در مایع وجود دارد. آنها با استفاده از تکنیکی به نام TEMPO (ردیابی بیان منشأ‌های پروتئینی متعدد)، پروتئین‌هایی را انواع خاصی از سلول‌های با RNAیشان آنها را می‌سازندِ ردیابی کرده‌اند.
محققان ۵۹۵۳ پروتئین را در مایع پیدا کردند و این اطلاعات را به یک الگوریتم هوش مصنوعی دادند تا ببینند آیا یک زیر مجموعه می‌تواند سن بیمار را پیش‌بینی کند یا خیر.
آنها ۲۶ مورد را شناسایی کردند با افزایش سن مرتبط است.
همچنین زلالیه از افراد مبتلا به سه نوع بیماری چشمی جمع‌آوری شد: رتینوپاتی دیابتی که باعث نشت رگ‌های خونی در چشم می‌شود و منجر به از دست دادن بینایی می‌شود. رتینیت پیگمانتوزا، که باعث از دست رفتن و نابودی سلول‌های حساس به نور در پشت چشم می‌شود. و یووئیت یه معنی التهاب داخل چشم.
مشخص شد در بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی در مراحل اولیه، سلول‌ها ۱۲ سال و در بیماران مبتلا به رتینوپاتی در مراحل پایانی ۳۱ سال مسن‌تر بودند. در بیماران مبتلا به رتینیت پیگمانتوزا و یووئیت با هم، سلول‌ها ۲۹ سال مسن‌تر بودند.
مدل هوش مصنوعی همچنین نشان داد که سلول‌های مسئول افزایش سن چشم در بین بیماری‌های مورد مطالعه متفاوت هستند. در اواخر مرحله رتینوپاتی دیابتی، سلول‌های عروقی، درر رتینیت پیگمانتوزا، سلول‌های شبکیه و در یووئیت، سلول‌های ایمنی مسئول افزایش میزان پروتئین‌های خاص بودند.
محققان دریافتند که برخی از این سلول‌های مبتلا به بیماری معمولاً توسط درمان به صورت مستقیم هدف قرار نمی‌گیرند، پس باید درمان‌های ابداع شوند که آنها را هدف قرار بدهند..
محققان قصد دارند از تکنیک TEMPO و ساعت پیری در سایر مایعات اندام مانند صفرا زنده و مایع مفصلی نیز استفاده کنند.
